De weg kwijt maar een gitaar gevonden
11 januari 2018 - Bangkok, Thailand
Vanochtend waren we vroeg opgestaan voor een grote wandeling door de oude stad, waar veel indrukwekkende dingen te zien zijn zoals grote tempels, monumenten en het koninklijk paleis. We hadden de route uitgestippeld en om bij de oude stad te komen moesten we eerst de skytrain en veerpond nemen, en vervolgens nog een stukje lopen. Met de skytrain begon het avontuur al. Ik heb nog nooit in mn leven zo'n volle trein gezien. Toen hij aankwam en de deuren opengingen stonden er mensen gepropt tot aan de opening. Toch wisten anderen zich er nog tussen te stouwen en dat deden wij dus ook maar. De veerboot was gelukkig heel leuk en gezellig en aan de overkant van het water was nog een soort sportpark
waar een beetje een festival sfeer hing, erg leuk. Helaas raakten we daarna de weg een beetje kwijt.. onze kaart met route erop kwam totaal niet overeen met Google Maps en we werden door het personeel van de spoorbaan, waar we de weg gingen vragen, steeds heen en weer gestuurd. Later bleek dat ze waarschijnlijk niet begrepen wat ik bedoelde maar misschien is dat onbeleefd om te zeggen hier ofzo. Want ze bleven telkens lachen en knikken en wezen vervolgens een station op de kaart heen waar ik net vandaan kwam... Wel hebben we toen ook voor het eerst te maken gekregen met de enorme behulpzaamheid van de thaise mensen: toen we een medepassagier om de weg vroegen en hij het zelf niet wist, begon hij voor ons andere mensen op het station de weg te vragen, tot de trein aankwam. Later hebben we dit ook gemerkt: zodra we even de richting zochten en vragend om ons heen keken werden we gelijk aangesproken door mensen die vroegen waar we heen wouden en de straatnamen van om ons heen begonnen op te noemen.
Toen we onze zoektocht naar de oude stad maar hadden neergelegd bij morgen (het leek ons fijner om 's ochtends te doen en het was inmiddels al middag) besloten we wat lekkers te eten en daarna de wandeling naar een muziekwinkel 45 minuten verderop te maken. Onderweg hebben we veel mooie dingen gezien en zijn we overrompeld door het nóg drukkere deel van de stad. Ik kan me gewoon bijna niet voorstellen om in zo'n megamierenhoop te wonen.
In de muziekwinkel hebben we een klein maar fijn gitaartje gekocht, waar we op de terugweg en aangekomen in het hostel even lekker op hebben gespeeld. Er was ook een jongen die opeens met ons op de foto wou. Ik had er wel eens over gelezen dat blanke mensen heel bijzonder zijn ofzo en dat het wel voorkomt dat mensen dan met je op de foto willen. Toch een rare situatie, en ik had het ook niet zo snel verwacht in Bangkok. Maarja, dat ook weer eens meegemaakt. 😂
waar een beetje een festival sfeer hing, erg leuk. Helaas raakten we daarna de weg een beetje kwijt.. onze kaart met route erop kwam totaal niet overeen met Google Maps en we werden door het personeel van de spoorbaan, waar we de weg gingen vragen, steeds heen en weer gestuurd. Later bleek dat ze waarschijnlijk niet begrepen wat ik bedoelde maar misschien is dat onbeleefd om te zeggen hier ofzo. Want ze bleven telkens lachen en knikken en wezen vervolgens een station op de kaart heen waar ik net vandaan kwam... Wel hebben we toen ook voor het eerst te maken gekregen met de enorme behulpzaamheid van de thaise mensen: toen we een medepassagier om de weg vroegen en hij het zelf niet wist, begon hij voor ons andere mensen op het station de weg te vragen, tot de trein aankwam. Later hebben we dit ook gemerkt: zodra we even de richting zochten en vragend om ons heen keken werden we gelijk aangesproken door mensen die vroegen waar we heen wouden en de straatnamen van om ons heen begonnen op te noemen.
Toen we onze zoektocht naar de oude stad maar hadden neergelegd bij morgen (het leek ons fijner om 's ochtends te doen en het was inmiddels al middag) besloten we wat lekkers te eten en daarna de wandeling naar een muziekwinkel 45 minuten verderop te maken. Onderweg hebben we veel mooie dingen gezien en zijn we overrompeld door het nóg drukkere deel van de stad. Ik kan me gewoon bijna niet voorstellen om in zo'n megamierenhoop te wonen.
In de muziekwinkel hebben we een klein maar fijn gitaartje gekocht, waar we op de terugweg en aangekomen in het hostel even lekker op hebben gespeeld. Er was ook een jongen die opeens met ons op de foto wou. Ik had er wel eens over gelezen dat blanke mensen heel bijzonder zijn ofzo en dat het wel voorkomt dat mensen dan met je op de foto willen. Toch een rare situatie, en ik had het ook niet zo snel verwacht in Bangkok. Maarja, dat ook weer eens meegemaakt. 😂
